عاشقانه۲۱

کیست که غربت رفته رایادکند

دل غربت زده راشادکند

من نوشتم این سخن ازبهر دوست

تابدانداین دلم درفکراوست 

من ازبیگانه لبریزم.دلامستی کجاجویم

من زدرد فراغ یار.زشعله آنچنان سوزم.کجایی تورا مراهمدم

کجایی مرهم دردم.منم آشفته رویت.بیاتاخاک رهت گردم

به کم نورترین ستاره ها قانع باش

چراکه چشم همه به سوی پرنورترین ستاره هاست 

ز من پنهان مکن چشمان ماهت را 

ز صد نقاش بهتر می کشم ناز نگاهت را 

چنان چیده از نگاه من.گلی را دست تقدیرم

                                                     که باهریک نفس بی او.هزاران بار میمیرم

به یار دست گرم توچه خونی من به دل دارم

                                                       هزاران خاطره اما.به دست گل داده ام!

عقربه های ساعت را بگو بخوابند

بیهوده زیستن را نیازی به شمارش نیست! 

نگو هرگز خداحافظ که  از تنهایی بیزارم

ز پیش من نرو هرگز که من تنها تو را دارم

برو جلوی آیینه ببین کی توشه؟

اگه اون نباشی

می خوام دنیا نباشه

تبسم نو تجسم تمام خوبی هاست

به تبسمت سوگند شاد بودنت آرزوی ماست 

تو را ازبس زلالی دوست دارم

تو را چون بی مثالی دوست دارم

اگر چه شاخه ای گل هم ندارم

تو را بادست خالی دوست دارم 

خدایا از دوستی زیبای ما مقداری هم برای فردا بگذار

تا اگر رنگ عادت گرفت دوباره آن را شروع کنیم

چیزی به اندازه

    یک لبخند

               یا

یک نگاه

دلم درهر تپش صد بار آواز تو می خواند

نمی دانم تو هم یاد دل ما می کنی یا نه؟! 

خاطره شادی های امروز

تلخ ترین غمی است که امروز داریم! 

3دوست صمیمی دارم که بهشون سفارش کردم تحویلت نگیرند:

1-غم-2-نا امیدی-3-حسرت